استاد پناهیان: خداوند هدایت می‌کند تا به انتخاب انسان ارزش دهد
خبرنامه دانشجویان ایران: حجت‌الاسلام و المسمین علیرضا پناهیان، درمورد تفاوت «تربیت» و «هدایت» گفت: علامه طبابایی می‌فرمایند که هدایت یعنی راهنمایی طوئم با لطف و مهربانی؛ لذا هدایت حاوی یک لطف و مهربانی خاصی است، انشاالله خواهیم دید که در هدایت، بالاترین احترامات به انسان وجود دارد؛ «بشین»، «بفرما» و یک کلمه دیگر، همش همان معنای «بشین» را می‌دهد، ولی ببنید که چقدر خرمت در «بفرمایید» هست؛ تربیت با هدایت هم همین میزان تفاوت می‌کند، یعنی هدایت فوق‌العاده محترمانه تر است، در واقع خداوند با همه عظمت و لطف مهربانی‌اش به شما بفرما و تعارف می‌زند.
به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پناهیان که شب‌های ماه رمضان را در مصلای تهران به سخنرانی و بیان سلسله مباحثی پیرامون نحوه هدایت انسان توسط خدا می‌پردازد، در سومین جلسه سخنرانی خود، به بیان جنبه‌های زیبایی از هدایت انسان توسط خدا پرداخت که در ادامه گزیده‌ای از مشروح آن را می‌خوانید:
خداوند متعال بعد از خلقت انسان، کاری جز هدایت آن ندارد. اگر کار دیگری خداوند بخواهد برای ما انجام دهد مثل پاداش و رسیدگی به اعمال، اکثرا متعلق به آن دنیاست، در این دنیا همه روابط پروردگار با بندگان را می‌شود در موضوع هدایت خلاصه کرد.
بعضی از مفاهیم بسیار حساس و احساس برانگیزند، به ویژه مفاهیمی که خداوند در مواقع حساس از آنها استفاده می‌کند؛ یکی از آن مفاهیم بی تردید مفهوم هدایت است.
ما تا این سلسله مفاهیم دینی برایمان دلنشین نشود نمی‌توانیم با قرآن کریم و کلام خداوند متعال ارتباط برقرار کنیم وقتی که ما متوجه نمی‌شویم معنای آن چیست.
مثلا اگر به یک پسربچه دو سه ساله بیایند یه دختربچه را نشان دهند و بگویند که ما ایشان را نشان کریم که همسر شما بشود؛ هیچ احساسی پیدا نمی‌کند، شهیچ شعوری نسبت به این پیدا نمی‌کند و می‌گوید یعنی چه که فلانی خانم من شود؟ این کیست؟ چرا لبخند می‌زنید هنگام این حرف‌ها؟
حالا اگر بیست سال بگذرد و بعد از اینکه سر و گوش این جوان جنبید، می‌آید و می‌گوید که یک دحتر خانمی بود آن زمان که شما حرفش می‌زدید و یک چیزهایی می‌گفتید؛ چرا الان دیگر حرف آن را نمی‌زنید؟ یاد آن کلمات هیجان برانگیز و سرشار از احساس می‌افتد.
ما الان در برخورد با کلمات و مفاهیم قرآن مثل همان پسربچه دو سه ساله هستیم، چیزی متوجه نمی‌شویم، باید این فاصله را کم کنیم.اگر در طول ماه رمضان بتوانیم حتی یک کلمه را برای خودمان جا بیاندازیم و بار روانی آن را دریافت کنیم، که در مناجات‌هایمان با خدا سر آن کلمه حرف بزنیم.
علامه طبابایی می‌فرمایند که هدایت یعنی راهنمایی طوئم با لطف و مهربانی؛ لذا هدایت حاوی یک لطف و مهربانی خاصی است، انشاالله خواهیم دید که در هدایت، بالاترین احترامات به انسان وجود دارد؛ «بشین»، «بفرما» و یک کلمه دیگر، همش همان معنای «بشین» را می‌دهد، ولی ببنید که چقدر حرمت در «بفرمایید» هست.
تربیت با هدایت هم همین میزان تفاوت می‌کند، یعنی هدایت فوق‌العاده محترمانه تر است، در واقع خداوند با همه عظمت و لطف مهربانی‌اش به شما بفرما و تعارف می‌زند.
وقتی می‌گوییم که با خدا ارتباط برقرار کنیم، یا اینکه می‌گوییم خدایا دست ما را بگیر، اینها همه یعنی خدا با هدایتش دست ما را بگیرد و ما با هدایت او رابطه برقرار کنیم.
اولین دعا در قرآن که واجب روزی چند بار آن را بخوانیم، در سوره حمد است:: «اهدناالصراط المستقیم»؛ واقعا حیف است ندانیم که هدایت یعنی چه. هدایت یعنی اینکه آنقدر با رعایت و ظرافت یک مطلبی را خداوند به بنده‌اش بفرماید که اگر بنده اش در ادامه این را متوجه نشد و حتی اباعبدالله الحسین را که عزیز دل خداوند است را قطعه قطعه کرد، خداوند متعال می‌فرماید که حسین جان تو صبر کن تا این ساز و کار هدایت من سر جایش باشد.
جهنم را نشان نمی‌دهم من؛ چون اگر نشان دهم کسی تو را نمی‌کشد، با اشاره به مردم حرف می‌زنم، هدایت یعنی فوری تنبیه نمی‌کند، فوری تشویق نمی‌کند، هدایت یعنی همه چیز را نشان نمی‌دهد، یعنی با عقل ما کار می‌کند و روی آن حساب می‌کند، هدایت یعنی انسان را هل نمی‌دهد، یعنی حول نمی‌کند انسان را، یعنی تبلیغات سحر کننده ندارد تا تو را مسخ کند و وادار کند به یک کاری؛ تبلیغاتی که دون شان انسان است، هدایت یعنی مرتبا حرف‌های شیرین نمیزند تا جذب شوی، حرف‌های پر از دافعه هم در قرآن دارد، دفع می‌شوی و فرار می‌کنی، می‌فرماید بگذار اگر انتخاب کرد، ارزش پیدا کند انتخابش، خداوندا کمی از هدایت کوتاه بیا، جهنم و بهشت را نشان بده، شلوغش کن و بگذار تا درست شوند همه، اما کوتاه نمی‌آید؛ خدایا اگر کوتاه نیایی، حسینت را تکه تکه می‌کنند.
ضرب المثلی داریم که «سرم را بشکن اما نرخم را نشکن»؛ مصداق همین است که خداوند در روز عاشورا، نرخ خود را نشکست، یعنی نرخ هدایت را نشکست، شما در هدایت میتوانید لطف عظمت خدا را ببینید، هدایت است که کمر انسان را هم می‌کند وی وادار به تواضع و خضوع و خشوع می‌کند، آن هدایت و ساز وکار هدایتی که علت مظلومیت همه اولیای خداست، من اینطوری هدایت و راهنمایی می‌کنم.
در ماه مبارک رمضان، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای فوق العاده‌ای است، امام سجاد(ع) ماموریت داشتند که مومنین را به تقضیل با دعا و مناجات آشنا کنند، به تعبیری، در واقع فینال ادعیه امام سجاد(ع) دعای ابوحمزه است؛ اولین جمله این دعا، با اینکه کلمه هدایت را تصریح نرکرده‌اند همه ناله‌شان بر سر هدایت است.
«الهی لا تعدبنی بعقوبتک و لا تمکر بی حیلتک»، دو چیز را نفی می‌کنند و خود به خود هدایت اثبات می‌شود؛ «خدایا من را با چوب ادب نکن و من را رها نکن».
خداوند می‌گوید خب این دو کار را نکنم، پس با تو چه کنم؟ آنجاست می‌گوییم: «اهدنی»؛ من را هدایت کن.
هدایت نه با چوب زدن است و نه با رها کردن؛ هدایت سرشار از عاطفه، مهربانی، بلند همتی است.
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند که تو را هدایت کنند، جملگی در خدمت هدایتند.
منبع: iusnews.ir
